نوشته های مرتبط
نقد کننده قرآن میگوید:
پیش بینی شکست ایران از روم معجزه نیست چرا که در جنگها
ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ و ﺷﻜﺴﺘﻬﺎي ﭘﻴﺎﭘﻲ از ﻫﺮ دو ﻃﺮف اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺎد. اﻳﻦ اﻣﺮ
ﻋﺎدي ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻜﻄﺮف اﻣﺴﺎل ﺷﻜﺴﺖ ﺑﺨﻮرد و در ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ
ﭘﻴﺮوز ﺷﻮد.
در ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮاﺋﻄﻲ ﻫﺮ ﻓﺮدي ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ روم
اﻣﺴﺎل ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮرد در ﭼﻨﺪ ﺳﺎل آﻳﻨﺪه ﭘﻴﺮوز ﻣﻲ ﺷﻮد.
خلاصه پاسخ:
تاکید بر یک واقعه آنهم بصورت قطعی و بدون تردید، از بین موارد محتمل، دلیل بر اعجاز است.
جواب :
این حرف مشخص میکند که گوینده آن واقعاً بی‌توجه است. چراکه در این آیه ترتیب پیروزی و ویژگیهای قابل توجهی ذکرشده است!!
درحالیکه ایران می‌توانست مجددا یک‌بار دیگر پیروز شود. یا شاید اصلاً شکست به این نزدیکی اتفاق نیفتد یا از همه این حرف‌ها بگذریم شاید احتمال این وجود داشت که هیچ جنگی رخ ندهد!
وقتی قرآن بین چند محتمل، یکی را با قاطعیت بیان میکند، دلیل بر اعجاز آن است. مانند اینکه قبل از آمدن پیامبر اکرم (ص) ما دانشمندانی داشتیم که قائل به کرویت بودند و درست هم می‌گفتند ولی این‌یکی از احتمالات بود و اکثریت قاطع دانشمندان در زمان نزول قرآن قائل به مسطح بودن کره زمین بودند نه کروی بودن آن! اگرقرآن کروی بودن زمین را بیان کند و اگر بین دو امر محتمل بیاید و با قاطعیت یکی را بیان کند و پس از پیشرفت علم هم تائید شود، این خود معجزه است. یعنی زمانی که قرآن خلاف نظر رایج را بیان کند و بعدها تایید شود این خود مصداقی از مصادیق اعجاز قرآن است.
در سال ۶۱۴ میلادی جنگی بین خسروپرویز و رومیان در نزدیکی اوشلیم در گرفت که منجر به پیروزی ایرانیان و فتح سوریه و فلسطین توسط ارتش ایران شد.این حادثه زمانی بود که رسول اکرم در مکه بودند و تعدادی از مسلمانان به شادی پرداختند و سوره روم بر ایشان نازل شد که پیش بینی می کرد ایرانیان دوباره از رومی ها شکست خواهند خورد.این آیه در سال هشتم قبل از هجرت یعنی سال ۶۱۴ میلادی نازل شد[۱]
الم ﴿۱﴾غُلِبَتِ الرُّومُ ﴿۲﴾فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَهُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ ﴿۳﴾
الف لام میم ﴿۱﴾ رومیان شکستخوردند ﴿۲﴾ در نزدیکترین سرزمین و[لى] بعد از شکستشان در ظرف چند سالى به زودى پیروز خواهند گردید﴿۳﴾
در سال ۶۲۲ میلادی در عین ناباوری ایران از روم شکست خورد در حالی که ایران در موقعیت برتر قرار داشت و پیروزی از آن روم شد و ایرانیان یک به یک سرزمین هایی را که گرفته بودند از دست دادند و این جنگ ها مقدمات سقوط دولت ساسانیان را فراهم نمود.و در عرض چندین سال پیش بینی قرآن محقق شد.[۲}
اما تاکید بر یک واقعه آنهم بدون تردید، از بین موارد محتمل، دلیل بر اعجاز است. و اینکه در آینده ای که برای ما “گذشته” میباشد، چند پیروزی و شکست رخ داده، دلیل بر بطلان این اعجاز نیست!
———-
[۱]در این لینک سالهای نزول سوره های قرآن قید شده که سوره روم در سال هشتم قبل از هجرت نازل شده است.و هجرت پیامبر در سال ۶۲۲ میلادی انجام شده است[منبع]حال اگر ۸ سال از ۶۲۲ میلادی کم کنیم درست بر سال ۶۱۴ که سال شکست رومی ها از ایران است منطبق می شود.و این آیه دقیقا در سالی که ایرانیان پیروز شدند و رومیان شکست خوردند نازل شده است. [۲]جهت مطالعه بیشتر در مورد جنګ های ایران و روم به لینک ؛جنگ هراکلیوس نبرد خسرو پرویز با رومیان؛مراجعه فرمایید.این فراز را کپی کرده ام
میگویید قران زمین را به گهواره تشییه کرده و ان را اشاره قران به متحرک بودن زمین بیان میکنید.اما ایا در تشبیه زمین به گهواره فقط قسمتهایی از تشبیه را قبول دارید و مابقی تشبه را نه.ایا گهواره همیشه در حرکت است یا سکون هم دارد؟ پس طبق تشبیه شما زمین گاهی در حرکت و گاهی در سکون باید باشد.ایا حرکت گهواره دورانی است یا پاندولی پس زمین در تشبیه شما به گهواره باید حرکت پاندولی داشته باشد یا شاید بگویید نه گهواره هایی هم هستند که اونوقتها بودن الان نیستن و حرکت ۳۶۰ درجه داشنن.
سلام خدمت شاهین عزیز
بحث در مورد آرام بودن زمین در عین متحرک بودن آن است،
و در این زمینه بهترین مثال ملموس که تجربه هم شده، گاهواره است.
از تعبیر “ذلول” نیز راجع به متحرک و در عین حال آرام بودن زمین استفاده شده است.
آیه ۱۵ سوره ملک
هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ
ترجمه های فارسی
الهی قمشه‌ای انصاریان فولادوند مکارم شیرازی
او آن خدایی است که زمین را برای شما نرم و هموار گردانید پس شما در پست و بلندی‌های آن حرکت کنید و از روزی او خورید و (بدانید که) بازگشت همه خلایق به سوی اوست.
معانی کلمات آیه
«ذَلُولاً»: رام. مسخّر (نگا: بقره / ). «مَنَاکِب». جمع مَنْکِب، دوش. مراد جوانب و اطراف زمین است. «النُّشُورُ»: زنده شدن مردگان. رستاخیز مردگان. «إلَیْهِ»: حرف إلی به معنی (لَ) است، مانند: أَلأمْرُ إِلَیْکَ (نگا: مغنی لبیب). برخی (نُشور) را به معنی (بازگشت) دانسته‌اند (نگا: نمونه، روح‌البیان، روح‌المعانی).